နိုင်ငံသားတို့၏ မူလအခွင့်အရေးများမြှင့်တင်ရေးနှင့် ကာကွယ်ရေး

နိုင်ငံသားတို့၏ မူလအခွင့်အရေးများမြှင့်တင်ရေးနှင့် ကာကွယ်ရေး

လူ့အခွင့်အရေးများဆိုသည်မှာ လူမျိုး၊ ကျား-မ ကွဲပြားမှု၊ ယုံကြည်ကိုးကွယ်မှု သို့မဟုတ် အခြားသောအခြေအနေအဆင့်အတန်းများ မည်သို့ပင်ရှိစေကာမူ လူတစ်ဦးချင်းစီအတွက် မွေးရာပါ အခြေခံလွတ်လပ်ခွင့်များနှင့် ကာကွယ်ပေးမှုများပင်ဖြစ်သည်။ လူ့အခွင့်အရေးသည် ကမ္ဘာတစ်ဝန်းရှိ လူအားလုံးနှင့်သက်ဆိုင်ပြီး အခြေခံအကျဆုံး၊ အရေးအကြီးဆုံးဖြစ်သော အသက်ရှင်ခွင့်မှသည် အစားအစာ၊ ပညာရေး၊ အလုပ်အကိုင်၊ ကျန်းမာရေး၊ လွတ်လပ်ခွင့်စသည့် လူဖြစ်ရကျိုးနပ်စေသော အခွင့်အရေးများပါဝင်သည်။ လူ့အခွင့်အရေးများကိုကာကွယ်ရန် အစိုးရတွင်တာဝန်ရှိပြီး အခြားသူများ၏ အခွင့်အရေးများကို လေးစားရန် လူပုဂ္ဂိုလ်များတွင် တာဝန်ရှိသည်။

လူ့သမိုင်းတစ်လျှောက်တွင် လူအချင်းချင်းအားကြီးသူက အားနည်းသူကို နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းခြင်း၊ သတ်ဖြတ်ခြင်း၊ ဖမ်းဆီးချုပ်နှောင်ခြင်း၊ ကျွန်ပြုခြင်းတို့ကို ပြုလုပ်ခဲ့ကြရာ ၂၀ ရာစုအတွင်း ဖြစ်ပွားခဲ့သည့် ကမ္ဘာစစ်ကြီးနှစ်ခုတွင် လူတို့၏ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုများမှာ ထိပ်ဆုံးသို့ရောက်ခဲ့သည်။ လူ့ဂုဏ်သိက္ခာနှင့် လူသားဘဝ၏တန်ဖိုး စသည်တို့မှာလည်း အလေးထားမခံရဘဲ နင်းခြေဖျက်ဆီးခံခဲ့ကြရသည်။ လူ့သမိုင်းတွင် ကြောက်စရာအကောင်းဆုံးသော အပြုအမူများ၊ ဖြစ်ရပ်များကိုကမ္ဘာစစ်ကြီးများတွင် မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ တွေ့ကြုံခံစားခဲ့ကြရသည့်အလျောက် အနာဂတ်တွင် ထပ်မံမပေါ်ပေါက်စေရေးအတွက် ကြိုးပမ်းခဲ့ကြသည်။ သို့ဖြစ်ရာ နိုင်ငံတကာပူးပေါင်းဆောင်ရွက်နိုင်ရေး၊ စစ်ပွဲများ ထပ်မံမပေါ်ပေါက်စေရေး၊ လူ့အခွင့်အရေးများကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးတို့အတွက် ကုလသမဂ္ဂ(United Nations) အဖွဲ့ကြီး ၁၉၄၅ ခုနှစ် အောက်တိုဘာ ၂၄ ရက်တွင် ပေါ်ပေါက်လာသည်။

ကုလသမဂ္ဂပဋိညာဉ်စာတမ်း(UN Charter) ဒုတိယအပိုဒ်တွင် “လူတို့၏ အခြေခံလူ့အခွင့်အရေးများ၊ လူတို့၏ ဂုဏ်သိက္ခာနှင့်တန်ဖိုးများ၊ အမျိုးသမီးနှင့် အမျိုးသား၊ နိုင်ငံကြီးနှင့် နိုင်ငံငယ်တို့တွင် တူညီသောအခွင့်အရေးများရှိသည်ကို သက်ဝင်ယုံကြည်မှုရှိကြောင်း ထပ်လောင်းအတည်ပြုရန်” ဟူ၍ ဖော်ပြထားသည့်တိုင် ကမ္ဘာ့လူ့အခွင့်အရေးကြေညာစာတမ်းကိုရေးဆွဲခြင်း၊ အကြိမ်များစွာ ပြင်ဆင်တည်းဖြတ်ခြင်းတို့ကို အကြိမ်များစွာပြုလုပ်ခဲ့ပြီး ၁၉၄၈ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၁၀ ရက်နေ့တွင် ကုလသမဂ္ဂအထွေထွေညီလာခံက အဆိုပါကြေညာစာတမ်းကို ထောက်ခံမဲ ၄၈ မဲ၊ ကြားနေမဲ ရှစ်မဲဖြင့် အတည်ပြုပြဋ္ဌာန်းခဲ့သည်။ ကမ္ဘာတစ်ဝန်းလုံးတွင်ရှိကြသည့် လူသားအားလုံးတို့၏ အခွင့်အရေးနှင့် လွတ်လပ်ခွင့်ကို သဘောတူထောက်ခံခဲ့သည့် ၄၈ နိုင်ငံတွင် မြန်မာနိုင်ငံလည်းပါဝင်ခဲ့သည်။

ကမ္ဘာ့လူ့အခွင့်အရေးကြေညာစာတမ်းကို အတည်ပြုပြဋ္ဌာန်းခဲ့သည်မှာ ယခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၁၀ ရက်နေ့တွင် ၇၇ နှစ် ပြည့်မြောက်ပြီဖြစ်သည်။ ကြေညာစာတမ်းတွင် အပိုဒ်ပေါင်း ၃၀ ပါရှိရာအပိုဒ် ၁ နှင့် ၂ တွင် လူ့အခွင့်အရေးအားလုံး၏အခြေခံများ၊ အပိုဒ် ၃ မှ အပိုဒ် ၂၁ အထိတွင် ပြည်သူ့ရေးရာနှင့် နိုင်ငံရေးအခွင့်အရေးများ၊ အပိုဒ် ၂၂ မှ အပိုဒ် ၂၇ အထိ စီးပွားရေး၊ လူမှုရေးနှင့်ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ အခွင့်အရေးများ၊ အပိုဒ် ၂၈ မှ အပိုဒ် ၃၀ အထိ လူသားတို့၏ တာဝန်ဝတ္တရားများကို ဖော်ပြထားခြင်းဖြစ်သည်။ လူ့အခွင့်အရေးကြေညာစာတမ်းသည် လူသားတို့၏ ဂုဏ်သိက္ခာနှင့် တန်းတူရည်တူရှိခြင်းတို့ကို အသိအမှတ်ပြုထားပြီး လူ့အခွင့်အရေးဆိုင်ရာစံနှုန်းများကို ဖော်ပြထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဥပဒေတစ်ရပ်မဟုတ်သည့်အလျောက် စည်းနှောင်ထားခြင်းမရှိသော်လည်း လူတိုင်းမွေးရာပါလူ့အခွင့်အရေးများရရှိရေးနှင့် လူ့အခွင့်အရေးအခြေအနေများ မြှင့်တင်ရေးတို့အတွက် နိုင်ငံတိုင်းက ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်လျက်ရှိသည်။

မျက်မှောက်ကာလ ကမ္ဘာ့အခြေအနေတွင် အခြေခံလူ့အခွင့်အရေးများကို ဖြည့်ဆည်းနိုင်ရေးအတွက် ကမ္ဘာ့နိုင်ငံအများအပြားတွင် ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်နေရဆဲဖြစ်သည်။ တစ်ဖက်တွင်လည်း လူ့အခွင့်အရေးကို နိုင်ငံရေးလက်နက်အဖြစ် အလွဲသုံးစားပြုလုပ်နေမှုများကို တွေ့မြင်နေရသကဲ့သို့ လူ့အခွင့်အ‌ရေးအကြောင်းပြချက်ဖြင့် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ၏ ပြည်တွင်းရေးတွင် ဝင်ရောက်စွက်ဖက်မှုများ ပြုလုပ်နေကြသည်ကိုလည်း တွေ့မြင်နိုင်သည်။ ထိုမျှမကသေး ကုလသမဂ္ဂ၏ အခြေခံမူဖြစ်သော တန်းတူညီမျှမှုကို မျက်ကွယ်ပြုကာ ဆောင်ရွက်မှုများ၊ နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံတည်းအပေါ် ဦးတည်၍ စံနှုန်းနှစ်မျိုးကျင့်သုံးမှုများ စသည်တို့ ကျင့်သုံးမှုများလည်းရှိနေရာ မိမိတို့၏နိုင်ငံမှာ ကာလကြာမြင့်စွာပင် ခံစားနေခဲ့ရသည်။

မြန်မာနိုင်ငံသည် ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံဖြစ်ပြီး ကမ္ဘာ့လူ့အခွင့်အရေးကြေညာစာတမ်းကို ထောက်ခံခဲ့သည့်နိုင်ငံ ဖြစ်သည့်အလျောက် နိုင်ငံသားများ၏ မူလအခွင့်အရေးများမြှင့်တင်ရေးနှင့် ကာကွယ်ရေးတို့ကို တစ်စိုက်မတ်မတ် အကောင်အထည်ဖော် ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်လျက်ရှိရာ နိုင်ငံသူနိုင်ငံသားတိုင်းက ဝိုင်းဝန်းကူညီဆောင်ရွက်ကြရပါမည့်အကြောင်း။ ။